Mechanizm oddychania i relaksu w okresach porodu

Umiejętność zachowania się kobiety podczas porodu polega na niedopuszczenia do gromadzenia się napięcia. W warunkach lękowych „ ucieczki „ od porodu pogarsza się ukrwienie narządów i tkanek biorących pośredni lub bezpośredni udział w porodzie.

Przebieg porodu zależy od wielu czynników, zależy od budowy anatomicznej,( kształtu budowy miednicy), podatność chrząstkozrostów, od struktury tkanek miękkich, od masy płodu i zdolności adaptacyjnej główki. Jak również od ogólnej kondycji, nabytej sprawności układu mięśniowego wreszcie od stopnia przyswojenia sobie określonych nawyków umiejętności, co stanowi istotny cel treningu przedporodowego.

Sprawność nerwowo-mięśniowa to umiejętność świadomego rozluźnienia się oraz zdolność opanowywania mięśni i rządzenia nimi. Ciężarna musi nauczyć się napinania określonych mięsni, które biorą udział w określonej czynności( w porodzie) przy równoczesnym rozluźnieniu pozostałych grup mięsni.

W ramach usprawnienia do porodu wyróżniamy następujące ćwiczenia:
A. relaksu
B. oddychania
W przebiegu porodu ćwiczenia oddechowe umożliwiają prawidłowe współdziałanie w czasie skurczów, o tyle szybka i sprawna regeneracja tkanek podczas przerw między skurczami zależeć będzie od umiejętności rozluźniania się.

Ad. A.
Relaks to termin pochodzenia łac. To stan lub czynność, którym dominuje odpoczynek, odprężenie, zmniejszenie napięcia.
Całkowite odprężenie uzyskuje się w pozycji leżącej na boku lub w pozycji półleżącej z tułowiem podpartym i z wałkiem pod kolanami pozostającymi w lekkim rozchyleniu Naukę ciężarna rozpoczyna od napinania i rozluźniania poszczególnych grup mięśni. Osoba druga sprawdza stan rozluźnienia. Przy napinaniu danych mięśni sprawdza się stan rozluźnienia innych mięśni.
- Zaczyna się napinanie mięśni rąk, a następnie rozluźnia je.
- W podobny sposób ćwiczy napinanie i rozluźnianie kończyn dolnych, pośladków i krocza, (twarzy).
- W dalszej części ćwicząca napina mięśnie tylko jednej kończyny: górnej lub dolnej, lub obie równocześnie.
- Stan rozluźnienia otrzymuje się przez stosowanie ruchów biernych, druga osoba zgina jej kończyny w stawach łokciowych, łokciowych kończyny dolne w stawach kolanowych.
W ten sposób dochodzi do całkowitego rozluźnienia mięśni i odprężenia psychicznego.

Ad. B.
Nauka oddychania torem przeponowym obejmuje:
1. podstawowe umiejętności oddychania torem przeponowym;
2. oddychanie równomierne z zachowaniem właściwej proporcji między długością fazy wdechu i wydechu;
3. oddychanie w I fazie porodu - okresie rozwierania;
4. oddychanie przystosowane do II fazy okresu rozwierania;
5. oddychanie w fazie przejścia;
6. oddychanie w okresie skurczów partych;
7. oddychanie podczas rodzenia główki.

Ad. 1.
Oddychanie torem przeponowym ćwiczy się w pozycji stojącej, siedzącej i leżącej
Najpierw unoszenie brzucha ku porodowi (duży brzuch) i cofanego (mały brzuch). Następnie wykonanie tego z wciągnięciem powietrza - unoszenie brzucha - wypuszczanie powietrza - opadanie brzucha. Dobrze ćwiczyć to z położeniem ręki na brzuchu.
Należy jedną rękę położyć pod okolicę lędźwiowo krzyżową kręgosłupa, a drugą na brzuchu. Jeżeli nacisk na rękę znajdującą się pod kręgosłupem jest taki sam przy wdechu i wydechu tzn., że oddycha się prawidłowo.
Wykonywanie ok. 8 oddechów na minutę (po 5-7 oddechów; codzienne wykonywanie ok. 20-30 oddechów przeponą; z czasem zwiększenie częstotliwości oddechów do ok. 16/min. Do 30-32)
Ćwiczymy w rytmie od 8-16-30-32-30-16-8 w ciągu jednej minuty. Ostatni wydech zatrzymać na szczycie 2-3 sekundy, a następnie wydech i przejście w rozluźnienie.
Ad.2.
Długość fazy wydechu do fazy wdechu jak 1:2; wdech i wydech dokonujemy razem, a w
razie trudności - ustami; wdech ma być czynny i energiczny, wydech spokojny i bierny.
Ad.3.
Oddychanie w I fazie rozwierania.
W chwili rozpoczęcia się skurczu wykonujemy powolny wdech i wydech, następnie oddechy stają się coraz szybsze i krótsze, po czym rytm oddechowy wraca do fazy początkowej. Ostatni wydech i rozluźnienie. Rozwarcie od0-5 cm
Ad.4.
Oddychanie Częstotliwość II fazie rozwierania.
Częstotliwość i intensywność ruchów przeponą wiąże się ściśle z przebiegiem fali skurczowej
i zwiększa się proporcjonalnie do amplitudy skurczu. Na szczycie skurczu dochodzi do
krótkich urywanych skurczów przepona. Wówczas to wymiana gazowa w płucach ulega
zmniejszeniu.
Ad.5.
Oddychanie w III fazie, zwanej fazą przejścia.
Po serii krótkich urywanych oddechów przeponowych następuje jeden długi pojedynczy
wdech i wydech. Cykl ten powtarza się 3-4 - krotnie podczas jednego skurczu.
Ad.6. ^
Oddychanie w czasie skurczów partych polega na wykonywaniu wdechu i wydechu na samym początku skurczu, a następnie maksymalnym ustawieniu wdechowym przepony, zamknięciu tłoczni i wydatnym parciu, które powinno nasilać się stopniowo, aż do szczytu, a ustępować zgodnie z przebiegiem fali skurczowej. W czasie każdego skurczu powietrze zmienia się Ą. lub 2.razy.
Ad. 7.
Podczas rodzenia się główki kobieta oddycha podobnie jak w III fazie z tym, że ruchy przeponą aż wydatniejsze. Ten typ oddychania umożliwia spokojne przetrwanie skurczu bez angażowania tłoczni brzusznej i następnie wytoczenie główki w przerwie międzyskurczowej.

Ćwiczenia oddechowe stanowią główny przedmiot zajęć w szkole rodzenia. Ważne jest uzyskanie takiej sprawności w oddychaniu, aby była wykonywana lekko, bez wysiłku i
znużenia.
Opanowanie tej umiejętności doprowadza do uzyskania rozluźnienia mięśni ściany brzusznej, co ma znaczenie w rozwieraniu, ponieważ włącznie tłoczni brzusznej podczas skurczu jest niepożądane.

W II fazie porodu oddychanie umożliwia większą wydajność tłoczni brzusznej.

http://www.dlamamy.com.pl/?id_category=113&id_inf=240